- kötək
- is. Ağac, dəyənək və s. ilə vurulan zərbə. Kötək aradakına çox dəyər. (Ata. sözü). Şərəf o qədər də aciz deyil ki, Xudayar bəyin sözünün qabağında bir söz danışmasın, yainki ərinin kötəyinin qabağında durub baxsın. C. M.. Tubu ağlayır, arvad da kötəyin zərbəsindən bağırırdı. H. S.. Kötək altına salmaq – ağac, dəyənək və s. ilə döymək, kötəkləmək. . . <Kişi> övrəti beş-on gün salır kötəyin altına, axırda da övrət cana doyandan sonra çıxıb qaçır. C. M.. Kötək yemək – bax kötəklənmək. Hiç məqul söz deməzsən sən! Qandadır kim, kötək yeməzsən sən? F.. Qaraca qızın təbiətində inadcıllıq vardı. . Yusifdən nə qədər kötək yeyərdisə də, yenə tərsliyindən əl götürmürdü. S. S. A.. <Məşədi İbad:> . . Arvad ərindən nə qədər kötək yesə, bir o qədər ərin çox sevər. Ü. H.. Kötək vurmaq (döşəmək) – bax kötəkləmək. Məşədi İmamqulu qeyz ilə uşağı küncdən kənara dartıb, arxasına kötək döşəməyə başladı. Ç..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.